Pan-Knut Hamsun

Tünel'deki Pablo Castel gibi bir adam karşımızda: Teğmen Thomas Glahn. Bu kez öldürülen, kahramanın sevdiği kadın değil. Siz, bu kitabı okuyup tutkulu bir aşkın romanı olduğunu düşünebilirsiniz. Ben ise erkek zihninin haritasının çıkarılmış olduğunu görüyorum. Romantik bir dille. Kitap pek güzel yalnız, okuyun.

"Yağmura, fırtınaya bağlı değil ki! Bazan yağmurlu bir günde de kendinizi bir küçük sevince kaptırır, onun verdiği mutlulukla bir köşeye çekilirsiniz. Orada dikilir kalır, gözleriniz bir noktaya çevrili, bakmaya başlarsınız; arasıra hafif güler, sağa sola bakarsınız. Bir pencerede pırıl pırıl bir camı, camda bir gün ışığını, bir küçük dere görünümünü ya da belki gökte mavi bir yarık vardır, onu! Yetmez mi?
Başka zaman yepyeni olaylar bile bizi tekdüze ve zavallı bir ruh halinden silkip uyandıramaz; bir balo salonunda kayıtsız, vurdumduymaz, bütün etkilere kapalı oturabilirsiniz. Çünkü sevincin de, kederin de kaynağı insanın kendi içidir."

"Edvarda bana baktı, ben ona baktım. O anda kalbime bir şeyin dokunduğunu hissettim: Küçük, acele ve tanıdık bir selamdı sanki. Bahardı, aydınlık günlerdi nedeni; o gün bugün hep bunu düşündüm. Hem sonra onun yay kaşlarının hayranıydım da."

"Edvarda'ya inanıyor, sözünde içten olduğunu görüyordum; onun beni yalnızca düşünmesi bile sonsuza dek yeterdi bana."

"Edvarda uzakları özlüyordu da beni hatırlamıyordu. Oracıkta duruyor, beni unutmuş olduğunu yüzünden anlıyordum. Güzel, ne desek boş! Ama ben orada duruyor, onun yüzünde görüyordum. Ve dakikalar üzgün, yavaş geçiyorlardı."

"Bak Eva, ummak garip bir şeydir, bambaşka bir şeydir. İnsan bir sabah bir yol boyunca yürüyüp sevdiği kimseye o yolda rastlayacağını umabilir. Ona rastlar mı? Hayır. Neden rastlamaz? Çünkü sevilen kimse o sabah ya bir işle meşguldür, ya da bir bir başka yerdedir..."

"Eva, umut dediğin pek tuhaf bir şey. Örneğin, ben şimdi geziniyor, bu sabah yolda rastlayamadığım o kimseyi unutacağımı umuyorum."

"Bir delikanlı nasıl severse erkek, ilk kızı öyle sevmişti. Onun için Tanrı'nın lütfu diyor, ona; "Kumrum benim!" diye sesleniyordu; bağrı ateşli ve dalgalıydı kızın. Erkek ona "Kalbini bana ver!" dedi. Kız verdi. Erkek ona, "Senden bir şey rica edebilir miyim, sevgilim?" derdi. Kız, kendinden geçmiş: "Evet!" cevabını verirdi. Kız ona her şeyini verdi, erkek ona bir teşekkür bile etmedi."