Kayıp Aranıyor- Sait Faik Abasıyanık

Uzun zamandır okumadığım isimlerin kitaplarını tekrar elime alınca, göremediğim ne varsa göreyim diye açıyorum gözlerimi. Bu kitabı okurken buna fazlaca gerek duymadım. Nevin, o kadar gerçekti ki kitaba göz gezdirsem bile bunu görürdüm.

Nevin'in düşünceleri, olayların ardından hislerini anlatırken bunu birçok konuya bağlayarak yapması, Nevin'in insanlığı, Nevin'in içinde bulunduğu şartlardan etkilenen bir kısmının ise inatla dışına çıkan kadınlığı, bunların hepsinin tabiiliği kitabı tekrar okumak için birer sebep.

"Çünkü sen dönüp dolaşıp benim cahiliyetimi meydana çıkaracaksın. Ben dönüp dolaşıp öteki meseleye geleceğim. Sen bana: "Evet, ben de seni seviyorum Cemal. Seninle beraber olduğum gün, gün uzasın istiyorum; hiç canım sıkılmıyor. Balıkçı olman, kayıkçı olman arayıp da bulamadığım şey. İstersen serseri ol, bana yetersin." diyeceksin. Ama kazın ayağı öyle değil."

"Hiçbir hayvan onun kadar çirkin olamazdı. İhtiyar çöpçü atları güzeldi. Uyuz eşekler güzeldi. Her tarafı yırtık, gözleri irinli hasta kediler güzeldi. Sokak köpekleri ne güzeldi. Hamamböcekleri, zinalar harikulade idi. Bizim çirkin dediğimiz; yüzleri bilinmiş, tadılmış, resmi çizilmiş olmayan kendi halinde insancıklar güzeldi. Ama o, sıhhatli yanaklarına, beyaz dişlerine, kırmızı bıyıklarına, kumral saçlarına rağmen çirkindi."

"Belki de kötüler, kötülüklerinde haklıydılar. Yaşamak için fena insan olmakla yine yaşamak veya ölmek için iyi insan olmak arasındaki fark ya bir iman, ya bir riya farkıdır. İmanı kaldırıverin, iyi adam pişman olan adamdır. Riyayı kaldırırsanız mesele yoktur, kötüler hemen saflarına iyiyi alıverirler."

"Birdenbire bütün söylediklerine pişman oldu. Susması, iftirayı üstüne alıp susması daha kadınca, daha insanca olurdu. Bu halin bir böbürlenmekten ne ayrı gayrısı vardı?"

*